عشق جاودانه

آن که خود را در جاهایى که موجب بدگمانى است نهاد ، آن را که گمان بد بدو برد سرزنش مکناد . [نهج البلاغه]

عشق

جمعه 86 آذر 23 , ساعت 8:34 عصر

- گفت دیدی چگونه آزردم دل زود آشنای تو!

گفت دیدی که عاقبت کشتم روح آزاد افتاده تو!

گفت دیدی چگونه بشکستم اعتبار تو از خودخواهی!

گفت دیدی که سوختم آخر خرمن دوستی ز گمراهی!

گفت دیدی که دوستانه تو را با چه نیرنگ راندم از یاران!

گفت دیدی که پاک فرسودم تن غم پرورت چون بیماران!

گفت دیدی که از تو بیزارم و از بود و نبود تو!

گفت دیدی با اشک خونم شستم رنگ و بوی گل جبین تو را!

گفت دیدی که جمله بیتی تو را با دو رنگی زیاد خود بردم!

گفت دیدی که تو را از آن همه صدق کز تو دیدم روانت آزردم!

گفت دیدی که از سرت بیرون کردم اندیشه وفاداری!

گفت دیدی که در توشه خاموش آتش مهربانی و یاری!

گفت دیدی که در زمان ما معنی دوستی دگرگون است، هر که این هوس را در سرش بود و هست مجنون است!

گفت دیدی که از حسادت و بغض ، دوستی را ندیده بگرفتم!

گفت دیدی که آن چه مرحم گفته ای ناشنیده بگرفتم!

- گفتم:

آری یکایک این ها را دیدم و اعتنا نکردم من

گله ی دوستانه ای هم هیچ از توی بی وفا نکردم من

صبر کن

تا که عکس کرده خویش اندر آیینه زمان بینی

من نباشم اگر خدایی هست هر چه دیدم

یکان یکان بینی.........

نوشته شده توسط نازنین | نظرات دیگران [ نظر]

< << 11 12 13 14 15 >> >

درباره وبلاگ